Eg bruker gjerne GIMP for å lage boksar med litt tekst og/eller bilete i for heimesidene mine. Ulempen er at eg aldri veit på førehand kor stor denne boksen blir, og har dermed problem med å vite kor stort startvindauge må vere. Alt er avhengig av skrifttype, skriftstorleik og eventuelle andre ting som skal vere med.

Script-Fu-meisteren, og kanskje også studenten hans, har sjølvsagt oppdaga at dette problemet kan løysast og automatiserast ved hjelp av Script-Fu.

Vi vill derfor lage eit skript som vi kallar “Text Box”, og som lagar eit bilete i høveleg storleik for å passa pent rundt ei tekstlinje som brukaren skriv inn. Sjølvsagt kan brukaren også velja både type, storleik og farge for skrifta.

Til nå har du arbeidd på Script-Fu konsollen. Nå går vi over til å skriva dei som tekstfiler. Du kan bruke ein rein tekstbehandlar som ikkje legg inn ekstra koder i skriptet. Sjølv bruker eg Notepad++ sett til skriftkoden UTF-8, men det finst sikkert andre som fungerer like bra. (OA)

Kvar du lagrar filene, er eigentleg likegyldig. Har du tilgang til GIMP sine skriptmapper, kan du legge skripta dine der. Det beste er likevel å halde skripta dine langt borte frå dei ferdiginstallerte skripta, og heller lagra dei i eigne skriptmapper.

Ein eller annan stad i maskinen din har GIMP laga ei privat filmappe med namnet gimp-2.4. I denne mappa finn du undermappa scripts. Dette er normalt den perfekte plassen å legge skripta dine i. (Skulle likevel det merkelege skje at du får feilmeldingar frå GIMP når du oppdaterer skripta, kan du svært forsiktig prøve GIMP si mappe før du går ut frå at feilen ligg i skriptet. Det hender at skriptet i den private mappa av ein eller annan grunn ikkje kan køyrast, sjølv om det er perfekt).

Du kan finne plasseringa av den personleg mappa di i brukarinnstillingane under Mapper/Skript.

Du har kanskje oppdaga at eg tilsynelatande er litt vinglande i norsken i dette kapitlet. Grunnen er at det er vanleg, av omsyn til brukarane over heile verda, å skrive skripta på engelsk. Dermed blir det meste som går direkte inn i skriptet skrive på engelsk. Også ein del filnamn, mapper osv har engelske namn ganske enkelt fordi det er desse du finn i datamaskinen din.

Kvart einaste skript i Script-Fu må definera minst ein funksjon, og det er hovudfunksjonen for skriptet. Det er her du definerer kva skriptet skal gjere.

Alle skripta må også kunne registrerast i prosedyredatabasen slik at dei er tilgjengelege for GIMP.

Vi må altså først definera hovudfunksjonen:

        (define (script-fu-text-box inText inFont inFontSize inTextColor))
      

Setninga ovanfor definerer ein ny funksjon som vi har kalla script-fu-text-box. Funksjonen har i tillegg fire parametrar, som seinare vil bli tilordna noe tekst (“inText”), ein skrifttype (“inFont”), ein skriftstorleik (“inFontSize”) og ein tekstfarge (“inTextColor”). (Eigentleg kunne vi like gjerne ha brukt norske namn her, men sjå ovanfor). Funksjonen vi har laga er førebels tom og gjer ikkje noe som helst. Så langt inkje nytt eller merkverdig.

Eigentleg godtar Scheme fleire måtar å skriva namn på. Har du gode vanar med deg frå andre språk, kan du stort sett nytta desse. Som i alle(?) programmeringsspråk, kan du ikkje dele opp eit namn med mellomrom. I Scheme er det difor vanleg praksis å gjere samansette ord meir forståelege ved å dela dei opp med bindestrek (-) slik du ser det er brukt i funksjonsnamnet. Dette blir av mange også brukt i parameternamna. Her har eg likevel nytta ein annan metode, nemleg å markera dei ulike orda med stor bokstav. I tillegg legg eg inn eit “in” framføre for å markera at dette er inndata og ikkje noe som er lagt til seinare. (Eg har lagt med til den vanen å bruke prefikset “the” framføre variablar som blir oppretta inne i skriptet).

For at programma dine skal bli lista ut i funksjonsdatabasen som script-fu, og såleis ikkje bli blanda saman med programtillegga, er det tilrådd i GIMP å gi alle skripta namnet “script-fu-uniktNamn”. (Du forsto vel at “uniktNamn” er namnet du gir programmet?)

Nå må vi registrera funksjonen vår i GIMP. Dette gjer vi ved å kalle opp funksjonen script-fu-register. Når GIMP les inn eit skript, vil denne funksjonen legge skriptet inn i prosedyredatabasen. Du kan eigentleg skrive inn dette funksjonsoppkallet kvar som helst i skriptet, men det er vanleg å setje det heilt på slutten, etter alle dei andre kodane.

Her er utlistinga av programbiten som registrerer denne funksjonen (forklaringa kjem etterpå):

        (script-fu-register
          "script-fu-text-box"                        ;func name
          "Text Box"                                  ;menu label
          "Creates a simple text box, sized to fit\
            around the user's choice of text,\
            font, font size, and color."              ;description
          "Michael Terry"                             ;author
          "copyright 1997, Michael Terry"             ;copyright notice
          "October 27, 1997"                          ;date created
          ""                     ;image type that the script works on
          SF-STRING      "Text:"         "Text Box"   ;a string variable
          SF-FONT        "Font:"         "Charter"    ;a font variable
          SF-ADJUSTMENT  "Font size"     '(50 1 1000 1 10 0 1)
                                                      ;a spin-button
          SF-COLOR       "Color:"        '(0 0 0)     ;color variable
        )
        (script-fu-menu-register "script-fu-text-box" "<Toolbox>/Xtns/Script-Fu/Text")
      

Dersom du lagrar dette i skriptkatalogen som ei tekstfil med filutvidinga .scm og deretter vel Utvidingar → Script-Fu → Oppdater skript, vil dette skriptet dukke opp i Utvidingar → Script-Fu → Text → Text Box. (Seinare i kurset vil namnet bli fornorska til Tekstboks).

Førebels gjer dette skriptet naturleg nok ingenting. Einaste er at du ser korleis skriptet blir registrert i GIMP og få ein kontroll på at du har gjort alt rett så langt.

Dersom du aktiverer prosedyrelesaren ( Utvidingar → Prosedyrelesar) vil du finna at scriptet ditt nå er registrert i databasen.

For å registrera skriptet i GIMP, må vi skrive inn dei sju obligatoriske parametra, legge til skriptet sine eigne parametrar og ei beskriving av skriptet, og endeleg dei verdiane du ønskjer skriptet skal opnast med i dei variable parametra. Deretter kallar du opp funksjonen “script-fu-register” frå skriptet ditt.

Når vi endeleg er ferdige med dei obligatoriske parametra, er tida komen for dei skriptavhengige parametra. Når vi listar opp parametra for skriptet, tar vi også med kva for type dei er. Dette er for dialogvindauget som sprett opp når noen vel skriptet ditt. I tillegg treng vi også ein førehandsvald verdi for parametra. Den verdien programmet vil nytte om brukaren ikkje gjer endringar.

Dette avsnittet i registreringsprosessen har dette formatet: