It is easy, when taking a picture, to hold the camera not quite perfectly vertical, resulting in a picture where things are tilted at an angle. In GIMP, the way to fix this is to use the Rotate tool. Activate this by clicking its icon in the Toolbox, or by pressing the Shift+R while inside the image. Make sure the Tool Options are visible, and at the top, make sure for «Transform:» that the left button («Transform Layer») is selected. If you then click the mouse inside the image and drag it, you will see a grid appear that rotates as you drag. When the grid looks right, click Rotate or press Enter, and the image will be rotated.

Στην πραγματικότητα, βέβαια, δεν είναι εύκολο να τοποθετηθούν τα αντικείμενα σωστά έτσι. Συχνά, βρίσκετε ότι είναι καλύτερα, αλλά όχι τέλεια. Μια λύση είναι να περιστρέψετε λίγο ακόμα, αλλά το μειονέκτημα σ' αυτή τη μέθοδο είναι ότι κάθε φορά που περιστρέφετε την εικόνα, τα περιστρεφόμενα εικονοστοιχεία δεν τακτοποιούνται με τα αρχικά επακριβώς, η εικόνα αναπόφευκτα θολώνει κάπως. Για μια περιστροφή το ποσοστό θόλωσης είναι σχετικά μικρό, αλλά δυο περιστροφές προκαλούν διπλάσια θόλωση και δεν υπάρχει λόγος να θολώσουμε τα αντικείμενα περισσότερο από όσο πρέπει. Μια καλύτερη προσέγγιση είναι αναίρεση της περιστροφής και έπειτα να κάνετε μια άλλη ρύθμιση της γωνίας.

Ευτυχώς, το GIMP δίνει έναν άλλο τρόπο να το κάνετε που είναι πιο απλός· στις επιλογές εργαλείων περιστροφής για την κατεύθυνση μετασχηματισμού μπορείτε να επιλέξετε "Προς τα πίσω Διορθωτικό (επιστρεφόμενο)". Όταν κάνετε αυτό, αντί για περιστροφή του πλέγματος για αντιστάθμιση του λάθους, μπορείτε να το περιστρέψετε για να τακτοποιήσετε το λάθος. Εάν φαίνεται μπερδεμένο, δοκιμάστε το και θα δείτε ότι είναι αρκετά απλό.

Αφού περιστρέψατε μια εικόνα, θα υπάρχουν δυσάρεστες τριγωνικές "οπές" στις γωνίες. Ένας τρόπος διόρθωσης τους είναι η δημιουργία παρασκηνίου που γεμίζει τις οπές με κάποιο διακριτικό ή ουδέτερο χρώμα, αλλά συνήθως είναι πιο καλό να περικοπεί η εικόνα. Όσο μεγαλύτερη η περιστροφή τόσο περισσότερη χρειάζεται περικοπή, έτσι είναι άριστο να ευθυγραμμίζεται όσο το δυνατόν καλύτερα η κάμερα όταν τραβάτε την φωτογραφία εξαρχής.

Όταν φωτογραφίζετε με ψηφιακή κάμερα, ελέγχετε κάπως τι θα περιέχει η εικόνα, αλλά συχνά όχι όσο θα θέλατε: αποτέλεσμα εικόνες που θα μπορούσαν να επωφεληθούν από περικοπή. Πέρα από αυτό, είναι συχνά δυνατό να βελτιωθεί η απήχηση της εικόνας περικόπτοντας την, ώστε τα πιο βασικά στοιχεία να τοποθετηθούν σε κομβικά σημεία. Ένας πρόχειρος κανόνας, όχι πάντα σωστός, αλλά να τον έχετε στο μυαλό είναι ο «κανόνας των τρίτων», που λέει ότι η μέγιστη επίδραση παίρνεται τοποθετώντας το κέντρο του ενδιαφέροντος ένα τρίτο του δρόμου κατά μήκος της εικόνας, ταυτόχρονα κατά πλάτος και ύψος.

Για να περικόψετε μια εικόνα, ενεργοποιήστε το εργαλείο Περικοπή στην εργαλειοθήκη ή πατήστε Shift+C ενώ βρίσκεστε μέσα στην εικόνα. Με το εργαλείο ενεργό, πατώντας και σύροντας στην εικόνα θα σαρωθεί ένα ορθογώνιο περικοπής. Όταν όλα είναι τέλεια, πατήστε Enter. Σημείωση: εάν η Διαγραφή περικομμένων εικονοστοιχείων στις Επιλογές Εργαλείου Περικοπής είναι απενεργοποιημένη, το περικομμένο τμήμα δεν θα αφαιρεθεί από την εικόνα, αλλά μόνο η ορατή περιοχή της εικόνας θα προσαρμοστεί.

Παρά τα εξελιγμένα συστήματα ελέγχου έκθεσης, οι φωτογραφίες που παίρνονται με ψηφιακές κάμερες είναι συχνά υπερεκτεθειμένες ή υποεκτεθειμένες ή με χρωματικές αποχρώσεις που οφείλονται σε ατέλειες φωτισμού. Το GIMP σας δίνει μια ποικιλία εργαλείων για να διορθώσετε τα χρώματα σε μια εικόνα, από αυτοματοποιημένα εργαλεία που λειτουργούν με ένα απλό πάτημα, μέχρι υψηλά εξελιγμένα εργαλεία που σας δίνουν πολλές παραμέτρους ελέγχου. Θα αρχίσουμε με τα πιο απλά.

GIMP gives you several automated color correction tools. Unfortunately they don't usually give you quite the results you are looking for, but they only take a moment to try out, and if nothing else they often give you an idea of some of the possibilities inherent in the image. Except for "Auto Levels", you can find these tools by following the menu path Colors → Auto in the main menu.

Λίγα λόγια για το καθένα τους:

Those are the automated color adjustments: if you find that none of them quite does the job for you, it is time to try one of the interactive color tools. All of these, except one, can be accessed via Colors → Auto in the main menu.

Το πιο απλό εργαλείο για να χρησιμοποιήσετε είναι το εργαλείο Φωτεινότητα ()-Αντίθεση. Είναι επίσης το λιγότερο ισχυρό, αλλά σε πολλές περιπτώσεις αρκετό. Αυτό το εργαλείο είναι συχνά χρήσιμο για εικόνες που υπερεκτίθενται ή υποεκτίθενται· δεν είναι χρήσιμο για χρωματική διόρθωση. Το εργαλείο σας δίνει δύο ρυθμιστικά για να ρυθμίσετε την «Φωτεινότητα (Brightness)» και την «Αντίθεση». Εάν έχετε την επιλογή «Προεπισκόπηση» σημειωμένη (και είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα πρέπει), θα δείτε τις ρυθμίσεις που αντανακλώνται στην εικόνα. Όταν είστε ικανοποιημένοι, πατήστε Εντάξει για να ολοκληρωθεί. Εάν δεν σας αρέσει το αποτέλεσμα, τότε πατήστε Ακύρωση και η εικόνα θα επανέλθει στην προηγούμενη της κατάσταση.

Μια πιο εξελιγμένη και λίγο πιο δύσκολη μέθοδος είναι για διόρθωση προβλημάτων έκθεσης είναι η χρήση του εργαλείου στάθμες. Ο διάλογος για αυτό το εργαλείο φαίνεται πολύ περίπλοκος, αλλά για τη βασική χρήση το μόνο μέρος που χρειάζεται να ασχοληθείτε είναι η περιοχή «Στάθμες εισόδου», και ειδικά οι τρεις τριγωνικοί ολισθητές που φαίνονται κάτω από το ιστόγραμμα. Σας παραπέμπουμε στο Βοήθεια εργαλείου σταθμών για οδηγίες, αλλά ο πιο απλός τρόπος για εκμάθηση της χρήσης είναι πειραματιζόμενοι μετακινώντας τους τρεις ολισθητές και παρακολουθώντας την επίδραση στην εικόνα. (Βεβαιωθείτε ότι η «Προεπισκόπηση» στο τέλος του διαλόγου είναι επιλεγμένη.)

Ένας πολύ ισχυρός τρόπος διόρθωσης προβλημάτων έκθεσης είναι η χρήση του εργαλείου Καμπύλες. Αυτό το εργαλείο σας επιτρέπει να πατήσετε και να σύρετε τα σημεία ελέγχου σε μια καμπύλη, για να δημιουργήσετε μια συνάρτηση που συσχετίζει τις στάθμες εισόδου της φωτεινότητας με τις στάθμες εξόδου της φωτεινότητας. Το εργαλείο καμπυλών μπορεί να αναπαράγει τα ίδια αποτελέσματα που μπορείτε να πετύχετε με τα εργαλεία φωτεινότητας/αντίθεσης ή το εργαλείο σταθμών, έτσι είναι πιο ισχυρό από τα άλλα δύο. Για λεπτομερείς οδηγίες σας παραπέμπουμε πάλι στο Βοήθεια για το εργαλείο καμπύλες, αλλά ο πιο απλός τρόπος εκμάθησης της χρήσης είναι πειραματιζόμενοι.

Η πιο ισχυρή προσέγγιση για ρύθμιση φωτεινότητας και αντίθεσης, για πιο προχωρημένους χρήστες του GIMP, είναι η δημιουργία μιας νέας στρώσης πάνω από τη στρώση που δουλεύεται και έπειτα στο διάλογο στρώσεων ορίστε την κατάσταση για την ανώτερη στρώση σε «Πολλαπλασιασμό». Η νέα στρώση χρησιμεύει ως στρώση «ρυθμιστής κέρδους» για την από κάτω στρώση, με το λευκό να αποδίδει μέγιστο κέρδος και το μαύρο μηδέν. Έτσι, βάφοντας στη νέα στρώση, μπορείτε επιλεκτικά να ρυθμίσετε το κέρδος για κάθε περιοχή της εικόνας που σας δίνει πολύ λεπτό έλεγχο. Θα πρέπει να προσπαθήσετε να βάψετε μόνο με ομαλές διαβαθμίσεις, επειδή απότομες αλλαγές στο κέρδος θα οδηγήσουν σε λανθασμένα άκρα στο αποτέλεσμα. Βάψτε χρησιμοποιώντας μόνο αποχρώσεις του γκρι, όχι χρώματα, εκτός και θέλετε να παράξετε χρωματικές μεταπτώσεις στην εικόνα.

Στην πραγματικότητα, ο «Πολλαπλασιασμός» δεν είναι η μόνη κατάσταση που είναι χρήσιμη για τον έλεγχο κέρδους. Η κατάσταση «Πολλαπλασιασμός» μπορεί μόνο να σκοτεινιάσει τμήματα της εικόνας και ποτέ να τα φωτίσει, έτσι, είναι μόνο χρήσιμος, όπου τμήματα της εικόνας είναι υπερεκτεθειμένα. Χρησιμοποιώντας την κατάσταση «Διαίρεση» έχουμε το αντίθετο αποτέλεσμα: μπορεί να φωτίσει περιοχές της εικόνας, αλλά όχι να τις σκοτεινιάσει. Να ένα χρήσιμο κόλπο που είναι συχνά χρήσιμο για την εμφάνιση του μέγιστου ποσοστού λεπτομερειών σε όλες τις περιοχές μιας εικόνας:

Πέρα από «Πολλαπλασιασμό» και «Διαίρεση», μπορείτε με άλλους συνδυασμούς καταστάσεων να πάρετε χρήσιμα αποτελέσματα όπως «Ξάνοιγμα», «Σκοτείνιασμα», ή «Απαλό φως». Είναι απλό, αλλά αν ξεκινήσετε παίζοντας, μπορείτε να ξοδέψετε πολύ χρόνο με τις παραμέτρους. Όσο περισσότερες επιλογές υπάρχουν, τόσο πιο δύσκολη η απόφαση.

Σύμφωνα με την εμπειρία μας, εάν η εικόνα σας, έχει μια χρωματική απόχρωση —υπερβολικό κόκκινο ή γαλάζιο κλ.π.— ο πιο απλός τρόπος να το διορθώσετε είναι χρησιμοποιώντας το εργαλείο Στάθμες, ρυθμίζοντας ατομικά τις στάθμες στο κόκκινο, πράσινο και γαλάζιο κανάλι. Εάν αυτό δε δουλέψει, προσπαθήστε με τα εργαλεία Ισορροπία χρωμάτων ή Καμπύλες, αλλά αυτά είναι πιο δύσκολο να χρησιμοποιηθούν αποτελεσματικά. (Ωστόσο, είναι πολύ καλά για τη δημιουργία ορισμένων τύπων ειδικών εφέ.)

Μερικές φορές είναι δύσκολο να πείτε εάν ρυθμίσατε αρκετά τα χρώματα. Μια καλή αντικειμενική τεχνική είναι να βρείτε ένα σημείο στην εικόνα που θα μπορούσε να είναι είτε λευκό είτε απόχρωση του γκρι. Ενεργοποιείστε το εργαλείο Επιλογέας χρώματος (το σταγονόμετρο στην εργαλειοθήκη) και κλικ σε αυτό το σημείο: αυτό εμφανίζει το διάλογο επιλογέα χρώματος. Εάν τα χρώματα είναι σωστά ρυθμισμένα, τότε τα συστατικά κόκκινο, πράσινο και γαλάζιο του αναφερόμενου χρώματος πρέπει να είναι όλα ίσα· εάν όχι, τότε θα πρέπει να δείτε τι είδους διόρθωση χρειάζεστε να κάνετε. Αυτή η τεχνική, όταν χρησιμοποιείται σωστά, επιτρέπει ακόμα και σε άτομα με αχρωματοψία να διορθώσουν χρωματικά μια εικόνα.

Εάν η εικόνα σας είναι ξεπλυμένη —που εύκολα συμβαίνει όταν φωτογραφίζεται σε λαμπρό φως— δοκιμάστε το εργαλείο Απόχρωση/Κορεσμός που σας δίνει τρία ρυθμιστικά να χειριστείτε, για απόχρωση, σχετική φωτεινότητα (Lightness) και κορεσμό. Αύξηση του κορεσμού θα κάνει την εικόνα να φαίνεται καλύτερα. Σε κάποιες περιπτώσεις είναι χρήσιμο να ρυθμίσετε ταυτόχρονα τη φωτεινότητα. Η («Σχετική φωτεινότητα (Lightness)» εδώ είναι παρόμοια με τη «Φωτεινότητα (Brightness)» στο εργαλείο Φωτεινότητα/Αντίθεση, εκτός από το ότι σχηματίζονται από διαφορετικούς συνδυασμούς των κόκκινων, πράσινων και γαλάζιων καναλιών.) Το εργαλείο Απόχρωση/Κορεσμός σας δίνει την επιλογή της ρύθμισης περιορισμένων χρωματικών υποπεριοχών (χρησιμοποιώντας τα πλήκτρα στην κορυφή του διαλόγου), αλλά εάν θέλετε να πάρετε χρώματα που φαίνονται φυσικά, στις περισσότερες περιπτώσεις θα πρέπει να το αποφεύγετε.

Όταν φωτογραφίζετε σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού, σε μερικές περιπτώσεις έχετε το αντίθετο πρόβλημα: υπερβολικός κορεσμός. Σ' αυτή την περίπτωση επίσης το εργαλείο απόχρωσης/κορεσμού είναι κατάλληλο για μείωση του κορεσμού αντί για αύξηση του.

Εάν η εστίαση στην κάμερα δεν έχει οριστεί τέλεια ή η κάμερα μετακινείται όταν παίρνεται η φωτογραφία, το αποτέλεσμα είναι θολή εικόνα. Εάν υπάρχει πολλή θόλωση δεν θα μπορείτε να κάνετε πολλά με οποιαδήποτε τεχνική, αλλά εάν είναι μέτρια, θα μπορείτε να βελτιώσετε την εικόνα.

The most generally useful technique for sharpening a fuzzy image is called the Sharpen (Unsharp Mask. In spite of the rather confusing name, which derives from its origins as a technique used by film developers, its result is to make the image sharper, not «unsharp». It is a plug-in, and you can access it via Filters → Enhance → Sharpen (Unsharp Mask)… in the main menu. There are two parameters, «Radius» and «Amount». The default values often work pretty well, so you should try them first. Increasing either the radius or the amount increases the strength of the effect. Don't get carried away, though: if you make the unsharp mask too strong, it will amplify noise in the image and also give rise to visible artifacts where there are sharp edges.

Σε μερικές περιπτώσεις, μπορείτε να πάρετε χρήσιμα αποτελέσματα οξύνοντας επιλεκτικά ειδικά τμήματα μιας εικόνας χρησιμοποιώντας το εργαλείο της εργαλειοθήκης Θόλωση/Όξυνση στην κατάσταση "Όξυνση". Αυτό σας επιτρέπει να αυξήσετε την οξύτητα σε περιοχές βάφοντας επάνω τους με οποιοδήποτε πινέλο. Θα πρέπει να συγκρατηθείτε γιατί αλλιώς τα αποτελέσματα δεν θα φαίνονται πολύ φυσικά: η όξυνση αυξάνει την φαινομενική οξύτητα των ακμών, αλλά ενισχύει και το θόρυβο.

Εάν φωτογραφίζετε σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού ή με πολύ γρήγορο χρόνο έκθεσης, η κάμερα δεν παίρνει αρκετά δεδομένα για να κάνει σωστές εκτιμήσεις του πραγματικού χρώματος κάθε εικονοστοιχείου και συνεπώς η προκύπτουσα εικόνα φαίνεται κοκκώδης. Μπορείτε να «εξομαλύνετε» το κοκκώδες θολώνοντας την εικόνα, αλλά τότε θα χάσετε επίσης οξύτητα. Υπάρχουν δύο προσεγγίσεις που μπορεί να δώσουν καλύτερα αποτελέσματα. Προφανώς το άριστο, εάν το κοκκώδες δεν είναι τόσο έντονο, είναι η χρήση του φίλτρου που λέγεται Επιλεκτική θόλωση, ορίζοντας την ακτίνα θόλωσης σε 1 ή 2 εικονοστοιχεία. Η άλλη προσέγγιση είναι η χρήση του φίλτρου Αποκηλίδωση. Αυτό έχει μια καλή προεπισκόπηση, έτσι μπορείτε να παίξετε με τις ρυθμίσεις και να δοκιμάσετε να βρείτε εκείνη που έχει καλά αποτελέσματα. Όταν το κοκκώδες είναι πραγματικά άσχημο, όμως, είναι πολύ δύσκολο να διορθωθεί εκτός από ηρωικά μέτρα (δηλαδή επεξεργασία με εργαλεία ζωγραφικής).

Every so often you have the opposite problem: an image is too crisp. The solution is to blur it a bit: fortunately blurring an image is much easier than sharpening it. Since you probably don't want to blur it very much, the simplest method is to use one of the «Blur» filters, accessed via Filters → Blur from the main menu. This will soften the focus of the image a little bit. If you want more softening, just repeat until you get the result you desire.

A good tool for removing dust and other types of lens grunge is the Despeckle filter, accessed via Filters → Enhance → Despeckle… from the main menu. Very important: to use this filter effectively, you must begin by making a small selection containing the artifact and a small area around it. The selection must be small enough so that the artifact pixels are statistically distinguishable from the other pixels inside the selection. If you try to run despeckle on the whole image, you will hardly ever get anything useful. Once you have created a reasonable selection, activate Despeckle, and watch the preview as you adjust the parameters. If you are lucky, you will be able to find a setting that removes the junk while minimally affecting the area around it. The more the junk stands out from the area around it, the better your results are likely to be. If it isn't working for you, it might be worthwhile to cancel the filter, create a different selection, and then try again.

Εάν έχετε περισσότερα από ένα παράσιτα στην εικόνα, είναι απαραίτητο να αποκηλιδώσετε το καθένα ξεχωριστά.

The most useful method for removing unwanted «clutter» from an image is the Clone tool, which allows you to paint over one part of an image using pixel data taken from another part (or even from a different image). The trick to using the clone tool effectively is to be able to find a different part of the image that can be used to «copy over» the unwanted part: if the area surrounding the unwanted object is very different from the rest of the image, you won't have much luck. For example, if you have a lovely beach scene, with a nasty human walking across the beach who you would like to teleport away, you will probably be able to find an empty part of the beach that looks similar to the part he is walking across, and use it to clone over him. It is quite astonishing how natural the results can look when this technique works well.

Συμβουλευτείτε τη Βοήθεια για το εργαλείο κλωνοποίησης για πιο λεπτομερείς πληροφορίες. Η κλωνοποίηση είναι σαν την επιστήμη, όσο περισσότερο εξασκείστε, τόσο πιο καλά θα πάτε. Στην αρχή μπορεί να φαίνεται αδύνατο να παράγετε οτιδήποτε πέρα από άσχημες μουντζαλιές, αλλά η επιμονή θα σας το ξεπληρώσει.

Ένα άλλο εργαλείο που μοιάζει με το εργαλείο κλωνοποίησης, αλλά πιο έξυπνο, είναι το Εργαλείο επούλωσης που επίσης παίρνει υπόψη του την περιοχή γύρω από τον προορισμό όταν κλωνοποιεί. Μια τυπική χρήση είναι η απομάκρυνση ρυτίδων και άλλων μικρότερων σφαλμάτων στις εικόνες.

Σε μερικές περιπτώσεις μπορείτε να πάρετε καλά αποτελέσματα, αποκόβοντας απλώς το ανεπιθύμητο αντικείμενο από την εικόνα και χρησιμοποιώντας μετά ένα πρόσθετο που λέγεται «Ανασύνθεση» για να γεμίσει το κενό. Αυτό το πρόσθετο δεν συμπεριλαμβάνεται στην κυρίως διανομή του GIMP, αλλά μπορείτε να το κατεβάσετε από τον ιστότοπο του συγγραφέα [ΠΡΟΣΘΕΤΟ-ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗΣ]. Όπως με πολλά πράγματα, το πλεονέκτημα μπορεί να διαφέρει.

Όταν φωτογραφίζετε με φλας κάποιον που κοιτά κατευθείαν προς την κάμερα, η ίριδα του ματιού μπορεί να επιστρέψει το φως του φλας πίσω προς την κάμερα με τέτοιο τρόπο που να κάνει το μάτι να φαίνεται κοκκινωπό: αυτό το αποτέλεσμα λέγεται «κόκκινο μάτι» και δείχνει πολύ παράξενο. Πολλές σύγχρονες κάμερες έχουν ειδικές καταστάσεις φλας για μείωση του κόκκινου ματιού, αλλά λειτουργούν εάν τις χρησιμοποιήσετε και ακόμα τότε δεν δουλεύουν πάντα τέλεια. Το ίδιο αποτέλεσμα συμβαίνει και με τα ζώα, αλλά τα μάτια μπορεί να φαίνονται και με άλλα χρώματα όπως το πράσινο.

Το GIMP παρέχει ένα ειδικό φίλτρο Αφαίρεση κόκκινου ματιού. Επιλέξτε με ένα από τα εργαλεία επιλογής το κόκκινο μέρος του ματιού και έπειτα επιλέξτε το φίλτρο «Αφαίρεση κόκκινου ματιού». Ίσως θα πρέπει να παίξετε λίγο με το ρυθμιστικό κατωφλίου για να πάρετε το σωστό χρώμα.

Σε τι μορφή αρχείου θα πρέπει να αποθηκεύσετε τα αποτελέσματα της δουλειάς σας και θα πρέπει να αλλάξετε μέγεθος; Οι απαντήσεις εξαρτώνται από τη χρήση της εικόνας.

Δείτε την ενότητα Τύποι αρχείων για περισσότερες πληροφορίες.

You print photos from the main menu through File → Print…. However it is very useful to keep in mind some elementary concepts to prevent some unpleasant surprises when looking at the result, or to fix them if they occur. You must always remember:

Consequently, before any printing, go to Image → Print Size… and choose a convenient output size in the «Print Size» box adjusting either sizes or resolution. The symbol shows that the both values are linked. You can dissociate x and y resolution by clicking on that symbol, but it is risky. Only some printers support different X vs. Y resolutions.

Τελευταία σύσταση: Ελέγξτε τα περιθώρια και το κεντράρισμα. Θα είναι κρίμα, εάν υπερβολικά περιθώρια αποκόβουν μέρη της εικόνας ή εάν ακατάλληλο κεντράρισμα καταστρέψει τη δουλειά σας, ειδικά εάν χρησιμοποιείτε φωτογραφικό χαρτί.

Οι σύγχρονες φωτογραφικές κάμερες, όταν φωτογραφίζετε προσθέτουν πληροφορίες στο αρχείο δεδομένων για τις ρυθμίσεις της κάμερας και τις συνθήκες που έγινε η λήψη. Αυτά τα δεδομένα περιλαμβάνονται σε αρχεία JPEG ή TIFF σε μια δομημένη μορφή που λέγεται EXIF. Για τα αρχεία JPEG, το GIMP μπορεί να διατηρήσει τα μεταδεδομένα, εάν είναι κατάλληλα δημιουργημένα: εξαρτάται από μια βιβλιοθήκη που λέγεται «libexif», που μπορεί να μην είναι διαθέσιμη σε όλα τα συστήματα. Εάν το GIMP εγκαταστάθηκε με ενεργοποιημένη υποστήριξη EXIF, τότε φορτώνοντας ένα αρχείο JPEG με δεδομένα EXIF και ξαναποθηκεύοντας την τελική εικόνα σε μορφή JPEG, θα διατηρήσει τα δεδομένα EXIF αμετάβλητα. Αυτός δεν είναι ο σωστός τρόπος για έναν επεξεργαστή εικόνας να χειριστεί τα μεταδεδομένα EXIF, αλλά είναι καλύτερος από την αφαίρεσή τους, όπως συνέβαινε στις πιο παλιές εκδόσεις.

If you would like to see the contents of the EXIF data, you can use the metadata-viewer plug-in. You can access it via Image → Metadata → View Metadata from the main menu.